Net na de eerste helft van het marathonseizoen kwam Nederland weer in een Lockdown terecht. Iedereen heeft zo zijn ervaringen daarmee, voor de marathonners zorgde dat ervoor dat alle wedstrijden voorlopig werden afgelast. De kalender ging overhoop en trainen werd moeilijker zo zonder of op beperkte tijden ijs. De mooie marathon evenementen op de Weissensee in Oostenrijk werden geschrapt, de wedstrijdkalender ontkwam niet aan het schrappen van marathons en het alternatief van schaatsen in Zweden is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd. Na anderhalve maand kwamen eindelijk de versoepelingen en mochten er weer gereden worden, ook Guido. Het trainen zonder wedstijdritme ligt gelukkig weer achter ons, op naar de laatste 3 wedstrijden! En dat in een nieuw pak!

Guido: Afgelopen week heb ik contact gehad met het team Forte Sportswear. Ik had het team een berichtje gestuurd en de reactie was dat ze me graag bij het team wilden hebben. En toen ging het snel. Ik mocht de rest van het seizoen al voor hen uitkomen. Op een paar dagen werd een pak, helm en kleding pakket geregeld. Dat is supergaaf, nu ben ik niet meer alleen bij de wedstrijden en heb ik een coach langs de kant staan. Dit is een mooie stap voor mij, iets wat ik graag wilde en nu gelukt is. Dit geeft weer een extra motivatie.

De wedstrijd in Utrecht voelde net aan of het de eerste wedstrijd van het seizoen was, die in Amsterdam. De stress was hoog, je weet niet waar je staat en hoe het gaat lopen. Eenmaal gestart gingen ze er tegenaan. Met veel aanvallen die lang op zo’n 10 seconden voor de kopgroep bleven hangen en uiteindelijk weer terug gepakt werden was het een zware koers. Het ijs was zwaar en er stond behoorlijk wat wind. Ik kwam niet lekker in mijn ritme, langzame benen en ik kon de versnellingen moeilijk volgen. Het was echt weer wennen. Na 50 ronden kwam ik beter in de wedstrijd te zitten en kon ik me van voren laten zien. Er was toen al een groep van 7 man rond. Met nog 20 ronden te gaan sprong ik nog mee met een groepje, maar we kregen geen ruimte om weg te rijden. Het viel stil en ik kwam daarna niet meer op snelheid. Het effect was dat ik helemaal naar achteren zakte en net nog kon volgen. Met nog 3 ronden te gaan was het te laat om nog naar voren te schuiven voor de sprint. Als 29ste ben ik gefinisht en was daar blij mee na zolang geen koers meer gereden te hebben. Het gevoel is weer terug. Nu op naar Groningen komende week.


In de wedstrijd heb ik nog niet veel voordeel gehad van het rijden in het Forte Sportswear team en heb ikzelf ook niet veel voor de ander kunnen doen. De teamleden ken ik een beetje en samen trainen zit er voorlopig niet in. Dat wordt iets voor volgend seizoen. Na dit seizoen, als iedereen weet of ze door mogen of eventueel naar de A gaan, wordt de ploeg compleet gemaakt en komen de nieuwe plannen. Dan zal ik ze ook beter echt leren kennen. Wanneer het team compleet is bestaat het uit 4 rijders, een ploegleider en een verzorger.