Interview met Pieter Wouda

Limburgse Schaatsvrienden is een hele fijne en actieve vereniging. Dat gaat natuurlijk niet vanzelf, maar door de inzet van diverse ‘Helpende handen’. In deze rubriek leren we onze vrijwilligers en het werk dat zij doen beter kennen.

Zou je jezelf kort willen voorstellen?
Ik heet Pieter Wouda, woon in Maastricht, ben 69 jaar, met pensioen natuurlijk en werkte als docent op de opleiding ergotherapie van de Hogeschool Zuyd.

Hoe lang ben je lid van de vereniging?
Sinds de oprichting, ik meen in 2013. Daarvoor al sinds 1997 lid van een van haar voorlopers ‘de IJsvogels’.

Waarom ben je vrijwilliger geworden?
Er was, en is nog!, een duidelijke behoefte aan vrijwilligers. Na jaren geschaatst te hebben, vond ik dat ik toch iets moest bijdragen aan een vereniging waar ik veel plezier aan beleef. Door mijn pensioen had ik ook wat meer tijd. Iets wat achteraf niet echt relevant blijkt, want zoveel tijd kost het mij niet.
Verder had ik steeds het idee: ik ben niet zo’n bestuurlijk type, dus ik ben niet echt nodig. Maar uiteindelijk blijken er tal van activiteiten waar je aan mee kunt doen en die ook wat meer kortdurend zijn.

Welke vrijwilligerstaak doe jij en waarom?
Ik ben voor het tweede jaar lid van de PR-commissie. Vanuit mijn werkervaring heb ik altijd veel geschreven en was voor een deel bezig met de kwaliteit van hbo-opleidingen. Als hobby teken en schilder ik en maak cartoons. Dat bij elkaar maakte dat ik dacht in zo’n commissie wel iets te kunnen doen.
Daarnaast ben ik op afroep beschikbaar voor taken, of beter taakjes, zoals het klaarmaken van de baan aan het begin van het seizoen en een paar keer voor het jureren van verenigingswedstrijden in Geleen als handtijdopnemer. Ook ben ik nu twee keer lid van de kascontrolecommissie geweest.

Kost dat niet veel tijd?
Nee, echt niet. Aan de PR-commissie ben ik maandelijks een paar uur kwijt, aan de andere taken zo nu en dan een paar uurtjes op de baan. Zo’n kascontrole kost in korte tijd een paar uur, maar dat mag je maar twee keer achter elkaar doen. Op jaarbasis is het misschien een aantal keren minder een film op de televisie zien of een terrasje pakken 😊.

Levert het jou wat op?
Grappig dat je dat vraagt, had ik nog niet zo over nagedacht. Maar ja, ik voel me hierdoor meer thuis in de vereniging. Ik kwam altijd vanuit Maastricht even op bezoek, maar nu ken je gewoon andere leden en zij jou. Het is best leuk om een wedstrijd te zien, daar kwam ik anders nooit, en door de kascontrole heb ik veel meer inzicht gekregen in het beleid en beheer van de vereniging. Ook kan ik een beetje van mijn creatieve vaardigheden gebruiken.

Wat zou je tegen anderen leden willen zeggen?
Gewoon enthousiast een paar uurtjes in de vereniging steken. Een vereniging is tenslotte niet alleen vóór, maar vooral mét leden. Iedereen heeft vaardigheden die ingezet kunnen worden en alleen dat al geeft voldoening.

Interviews Overzicht